કવિતા | લ્યા ભગત, સમાજના ભૂવાઓ

નીતનવી માતા તારા કોઠે આવે..

પરદે રાખીને, સધી સિકોતર જોડે હરભરૂ વાતો કરે..

તું…..

એક જ વેણમા તું વિરોધીઓને

લોહીના કોગળા કરાવે..

પણ, જે રીતે..

રાજકીય ભુવાના કોઠે..

કદી મદી આવે છે આંબેડકર..

ને પછી એ ધૂણતો રહે, પાંચેય વરસ,

બાબા સાહેબના નામનું..

ને સતત ફેંકતો રહે નારીયેળ એના ઘર તરફ..

ઓ મારા સામાજિક ભુવા..

તું પણ ગા…

બાબાસાહેબની રેંગડી..

તૂ પણ વગાડ ડાકલાં ભીમરાવ તણાં

તું પણ માળા ફેરવ

સંવિધાનના નામની..

પણ મારા અભણ હરામખોર ભુવા!

એ માટૈ તારે ભણવું પડશે..

સમાજશાસ્ત્ર…

સંવિધાન..

નૃવંશશાસ્ત્ર..

રાજયશાસ્ત્ર

તારા પુરખાઓની બદલાયેલી ભુગોળ

અને તારો ઈતિહાસ…

જેમા ક્યાય નથી, આ તારી માતાઓ!

જેની સાથે હવામા તું વાતો કર્યા કરે. ..

સાલા હરામી….

– ડો. સ્વપ્નિલ કેશવલાલ મહેતા